«ایستاده در غبار» شاید اسمی باشد برای فیلمی درباره حاج احمد متوسلیان؛ اما حالا که خوب فکر می‌کنم این نامی است که بیشتر به ما نزدیک است تا به فیلم. مایی که به قول سیدشهیدان اهل قلم، زمان ما را با خود برده است. غبار زمان ما را در بر گرفته است. غباری که امثال من را در میان روزمره‌گی و عافیت‌طلبی از عزیزانی هم‌چون متوسلیان‌ها، باقری‌ها، بروجردی‌ها و همت‌ها جدا کرده‌است و منزل‌ها بین ما و کاروان کربلا فاصله انداخته‌است. آن‌هایی که این روزها بیش از آن زمانی که در حضورشان بودیم محتاج مرام و سلوک‌شان هستیم. عجب است که این غبار فراموشی را با همت و یاری جوانانی کنار می‌زنیم که کم‌تر کسی آنان را باور داشت؛ جوانانی که بسیار از ما باورمندترند. حال آن‌که نمی‌خواهیم باورشان کنیم.

الحمدلله که خداوند بر ما منت نهاد و دل‌های ما را با نام زنده‌ترین بندگانش به هم پیوند داد تا در این روزگار غربت به مدد توسل به سرالاسرار عالم، حضرت امام حسین(ع)، یا حسین بگوییم و روایت‌گر اهل کربلا باشیم.

حبیب اله والی نژاد

تهیه کننده فیلم سینمایی «ایستاده در غبار»